ARTÍCULO DE XULIO VALCACÁRCEL

Hago un paréntesis en mi blog, pero continuaré.

Hoy tengo el honor de presentar un excelente artículo (completo) de mucho interés para el tema que estoy abordando, del periodista Xulio Valcárcel, que muy generosamente a accedido a compartirlo conmigo.

El artículo salió en Nordesía, suplemento del Diario de Ferrol.

Gracias Xulio.

Nordesía 5 de Agosto 2012

por Xulio Valcárcel

Rompendo coas leis, os costumes e o sistema de valores do seu tempo, Xesús protexe e

defende as mulleres. Dignifica a muller en grao idéntico de respecto e comprensión que

o do home es acéptaas como discípulas.

Xesús e as mulleres

A Igrexa oficial non tardaría en “corrixir” ao Mestre, mantendo a submisión e a discriminación da muller

“Grazas, Señor, por non

terme feito muller”,

rezan aínda cada mañá

os xudeos ortodoxos e rezaban

os xudeos todos na época de Xesús.

Pola súa banda a muller, respondía:

“Grazas, Señor, por terme

criado segundo a túa vontade”.

A submisión, inferioridade e

marxinación da muller no tempo

de Xesús era manifesta. Retirada

ás faenas domésticas, non podía

acceder á cultura nin estudar os

textos sagrados; debía permanecer

coa cabeza cuberta e non falar

con ningún home pola rúa.

Mentres os homes podían repudiar

á muller en calquera momento,

a muller non podía pedir o

divorcio por moito que fose o desafecto

e graves as liortas e os problemas

conxugais. A súa palabra

valía tan pouco que non podía ser

testemuña nun xuízo, e a posición

discriminatoria ante a Lei, escandalosa:

sorprendida en adulterio,

lapidábana. O compañeiro, nin

era xulgado.

No Libro do Eclesiastés, lemos:

“É preferíbel a malicia dun home

ao ben realizado por unha muller”.

Ben é certo que esta situación

opresiva e inxusta non era exclusiva

do xudaísmo. O panorama

noutras culturas non era menos

desolador. Platón negáballe calquera

virtude e sostiña que

sexualmente eran preferibles –el

sabería por qué– os mozos ás mulleres.

O mesmo cabe dicir de Aristóteles,

de quen bebe Tomás de

Aquino para establecer unha concepción

que perdurará en Occidente

durante séculos, ou de San

Agostiño, libertino na mocidade e

intolerante de maior.

Non é necesario continuar coa

lista de estulticias e agravios. Baste

dicir que nun contexto misóxino,

inxusto e oprobioso, Xesús defende

e dignifica a muller en grao

idéntico de respecto e comprensión

que o do home.

Frecuenta a compaña feminina,

predica para elas (algo prohibido)

e acéptaas como discípulas.

Xesús aproba a María, irmá de

Marta, cando deixa os labores domésticos

para escoitalo, permite

que unha prostituta lle lave os pés

con esencias e defende á muller

adúltera.

A defensa da muller adúltera é

tan decisiva que botou varios séculos

sen ser incorporada aos

Evanxeos. Debido á consideración

tan grave que tiña o adulterio, as

primeiras comunidades cristiáns,

en desacordo coa defensa feita

por Xesús da “pecadora”, optaron

por eliminar esa pasaxe. (Foi no

Concilio de Trento, cando se reincorporou).

Asemade, Xesús maniféstase

contrario á pena de morte,

cando o propio estado Vaticano a

mantivo vixente até os anos setenta

do pasado século, derrogada

logo do Concilio Vaticano II.

Como ben di Juan Arias, “Xesús

puido deixar que se cumprise a

Lei, que lapidaran á muller limitándose

a bendicila e perdoala

mentres agoniaba, como fan hoxe

os capeláns católicos ante os condenados

á cadeira eléctrica ou como

fixeron en todas as guerras

ante os fusilados ou á porta dos

fornos crematorios”.

Pero esa actitude comprensiva,

solidaria e indulxente de Xesús cara

á muller, non tardaría en ser

corrixida polos ideólogos posteriores,

empezando por San Paulo,

que ignora a presenza das mulleres

acompañando a Xesús na Cruz

e que avogou pola submisión da

muller ao marido.

A Igrexa actual impide o sacerdocio

feminino e continúa a ser

profundamente machista e retrógrada

nas estruturas e xerarquías

oficiais.

xulio@xulio.e.telefonica.net